Anne van Lunen is inwoner van Buitenpost en voorzitter van Vereniging Stichting Oud Achtkarspelen. De afgelopen jaren is hij druk geweest met het verzamelen van oude ansichten van de gemeente en andere informatie over de verschillende dorpen.

Meneer van Lunen vertelt honderduit over alles wat we willen weten. Zijn eerste vraag is of we gericht vragen willens stellen. We beginnen dan ook met een van de belangrijkste vragen in dit dorpsonderzoek: ‘Wat voor soort dorp was Buitenpost vroeger? Waar stond het om bekend?’ Het antwoord hierop was snel gegeven. Buitenpost is een ambtenarendorp waar ook onderwijs altijd al een grote rol heeft gespeeld. Dit is nog steeds zo, aldus meneer Van Lunen. De contrasten tussen de dorpen en de inwoners van deze dorpen zijn tegenwoordig echter minder groot, waardoor men niet makkelijk kan spreken van ‘een ambtenarendorp’ of ‘een boerendorp’.

Dat boerenarbeid geen grote rol speelde in Buitenpost, is terug te zien in het landschap volgens onze bron. Turfstekerij is nooit een grote industrie geweest in Buitenpost, ook al lag er hier en daar wel wat veen. Er lag niet veel veen, maar het veen dat er lag werd ook niet gestoken door de Buitenposters.

Anne van Lunen vertelde honderduit over het Concours Hippique dat dit jaar voor de zestigste keer gehouden wordt. ‘Dit evenement heeft een grote rol gespeeld in de toerisme van Buitenpost’, aldus Anne van Lunen. Hij vertelde dat allerlei bekende Nederlandse vorsten en rijke handelaren naar dit drukbezochte paardenevenement met de bijbehorende paardenmarkt kwamen om handel te drijven en contacten te leggen.

De zojuist genoemde paardenmarkt was, volgens onze bron, een kernmerkend en zeer opvallend evenement in de geschiedenis van Achtkarspelen, vooral omdat deze nog steeds bestaat en elk jaar standaard gehouden wordt op de dag van het Concours Hippique. ‘Dat evenement heeft de industrialisatie overleefd en dat is heel bijzonder’, aldus Anne van Lunen. Immers; met de komst van treinen en auto’s waren paarden veel minder nodig in het dagelijks leven. Tegenwoordig wordt dit paardenevenement wel gesteund door de gemeente; de gemeente probeert de paardenhandelaren te stimuleren door hen elk vijf euro per te verhandelen paard te geven.

In de oorlog was ook Buitenpost ingekwartierd door de Duitse soldaten. Het verhaal van dhr. Eringa kwam ter sprake; een verhaal over een burgemeester die werd afgezet in de oorlog en na de oorlog weer in dienst trad. Deze burgemeester had, in zijn carrière als schoolmeester en dus nog voor zijn tijd als burgemeester, om de hand gevraagd van de dochter van P.S. Bakker; een van de rijkste families van Buitenpost. Meer hierover staat onder het tabblad ‘Geschiedenis’.

Meneer van Lunen vertelde enthousiast over Buitenpost en vond het duidelijk erg leuk dat wij ons interesseerden voor wat hij ook interessant vond.

Bekende families werden besproken, oude panden werden vergeleken met hoe ze er nu uitzien en we zijn alle ‘States’ bij langs geweest op foto’s. De conclusie die we uit onze ansicht-foto vergelijking konden trekken, is dat er nog redelijk wat States bestaan. Sommige hiervan zijn vervangen door nieuwe gebouwen, maar allen dragen ze dezelfde naam. Hier kwam nog het verhaal van de ‘Molenhof’ ter sprake. Op de plek waar nu dit gebouw (een bejaardentehuis) staat,  stond vroeger een molen. Deze molen was afgebrand door twee jongetjes die destijds, in de jaren vijftig van de vorige eeuw,  met vuur aan het spelen waren.

Kortom kunnen we dus concluderen dat we veel hebben gehad aan dit interview. Bij deze willen we dan ook Anne van Lunen bedanken voor alle informatie en de leuke gesprekken die daaruit voort zijn gekomen. In het kader van ons dorpsonderzoek over Buitenpost hebben we door het doen dit interview een grote sprong voorwaarts gemaakt.